Reacties van lezers

Goed Boek! 

                Theo Machielsen

___________________________________________________________

Ik heb dit boek gekocht omdat mijn moeder begin dit jaar de diagnose beginnende dementie kreeg. Een enorme schok voor ons maar vooral mijn moeder en vader.
Het boek heeft me geleerd dat positiviteit erg belangrijk is en openheid tov je omgeving ook. Maar dat laatste is iets wat mijn moeder erg moeilijk vindt. En dat maakt het vaak erg lastig, en kost eigenlijk teveel energie. Want de hele dag topsport bedrijven om je zo goed mogelijk te laten doen overkomen is niet te doen. Hopelijk komt die stap nog dat ze er makkelijker over kan praten tov omgeving. Dat zou meer begrip kweken. Veel bewondering voor de schrijvers van dit emotionele maar ook erg positieve boek.

            Annet Sloetjes

___________________________________________________________

Al meteen als ik het boek: ‘ik heb dementie’ in handen krijg valt me de lay out op. Het gaat over de ziekte dementie, een beladen onderwerp in deze tijden, want we zijn er allemaal bang van dat we het zouden krijgen. De lay-out is echter vrolijk, en de kaft ronduit sportief. Een man die gehoord heeft dat hij dementie heeft heeft met zijn vrienden wel de Mont Ventoux beklommen. Ik doe het hem niet na. Wat een geweldige binnenkomer van een boek.

Het boek is geschreven door mensen met dementie aan medemensen die net horen dat ze deze diagnose krijgen. Het is een boek van hoop.

Goed, je wereld stort ineen als je deze diagnose krijgt, maar ondertussen is er nog heel veel moois over.
Je laat je meer omringen door je naasten omdat je merkt dat het je zelf niet meer lukt. Je ontdekt hulpmiddelen, zoals een maandkalender in speciale kleuren voor afspraak buitenshuisen afspraak iemand komt langs.

Juist omdat het door de mensen zelf is geschreven krijg je een beeld van binnenuit. Dat wat we normaal niet weten, dat waar we vaak aan voorbij gaan en het overnemen, want diegene weet het vast toch niet meer. Het boekje leert mij heel veel. De ziekte overkomt je, maar hoe je ermee omgaat is aan jezelf.
Veel plezier met het lezen van dit boek.

         Veronique van Gils

____________________________________________________________

Het is geweldig dat deze mensen openhartig vertellen c.q. schrijven hoe zij toch nog verder leven. Een leven met een hele andere invulling dan voor het tijdperk dementie. Maar een leven wat nog echt de moeite waard is. Het is een hart onder de riem voor een ieder die zelf of in de omgeving te maken krijgt met een beginnende dementie.

Veelal denken omstanders dat je volledig bent uitgeschakeld en tot niets meer toe in staat bent. Dankzij dit boekje vol waardevolle ervaringen kunnen vele mensen zien dat er nog zoveel mogelijk is. Het is zo makkelijk om te kijken naar wat er niet meer kan, maar zoveel mooier om te zien wat er allemaal nog wel kan.

Ik ben van mening dat deze succesverhalen vrijwel onmogelijk zijn zonder de juiste steun van mantelzorgers en andere mensen die zich voor de patiënt inzetten. Uit dit boekje komt ook naar voren dat de informele zorg zeker zo belangrijk is als de formele.

Geweldige verhalen van geweldige doorzetters.

           Toos